Άρθρο Γιάννη Καραγιάννη στην εφημερίδα «Κόντρα»
Οι επιπτώσεις της πανδημίας στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία είναι πλέον εμφανείς. Δυσχερέστερες στη χώρα μας, λόγω της δεκαετούς οικονομικής κρίσης.
Στο σημείωμα αυτό θα περιοριστώ στις επιπτώσεις στην πρωτογενή παραγωγή και την επιβεβλημένη, από τις έκτακτες συνθήκες, αγροτική ανασυγκρότηση. Είναι η κατάλληλη στιγμή να ανατραπεί το σημερινό άναρχο και σαθρό αγροδιατροφικό μοντέλο και να μπούνε οι βάσεις για τη σχετική επάρκεια της χώρας σε τρόφιμα. Σκόπιμα δεν χρησιμοποιώ τον όρο της αυτάρκειας, ως μη ρεαλιστικό στις παρούσες συνθήκες και η έννοια της σχετικότητας προκύπτει από τις δεσμεύσεις της ΚΑΠ.
Η χώρα μας βιώνει την υγειονομική αυτή κρίση, ελλειμματική, στα περισσότερα αγροτικά της προϊόντα. Εισάγουμε το 65% του αγελαδινού γάλακτος, το 90% του βόειου κρέατος, το 70% του χοιρινού και το 30% των πουλερικών. Οι εισαγωγές αυτές ξεπερνούν τα 2,5 δις ευρώ το χρόνο, με ότι αυτό συνεπάγεται στο εμπορικό μας ισοζύγιο. Πέρα όμως από αυτό η πανδημία αποτελείωσε το υφιστάμενο «αγροδιατροφικό μοντέλο», που συνίστατο στη παραγωγή επιδοτούμενων αγροτικών προϊόντων με εξαγωγικό προσανατολισμό.
Η εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) τα τελευταία τριάντα χρόνια, είχε κατά την άποψη μου, καταστροφικές συνέπειες για την ελληνική γεωργία, λόγω του καθεστώτος των επιδοτήσεων. Οι αγρότες μας εγκατέλειψαν τις παραδοσιακές καλλιέργειες, όπως όσπρια και κτηνοτροφικά φυτά και στράφηκαν στα επιδοτούμενα προϊόντα. Αποτέλεσμα: Οι αθρόες εισαγωγές αμφίβολης ποιότητας προϊόντων από κάθε γωνιά του πλανήτη. Η κατάσταση χειροτέρεψε δραματικά τα χρόνια της κρίσης. Χωρίς υπερβολή, μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού τρέφονταν και τρέφεται με εισαγόμενα «σκουπίδια».
Το εφαρμοζόμενο μέχρι σήμερα «αγροδιατροφικό μοντέλο», που υπηρετήθηκε πιστά απ’ όλες τις κυβερνήσεις, είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί να επιβιώσει. Μ’ ένα ματσάκι ρίγανη, ένα βάζο μαρμελάδα και δυο βότανα για εξαγωγή, δεν μπορούμε να μιλάμε σοβαρά για αγροτική ανασυγκρότηση. Η κοροϊδία αυτή πρέπει να σταματήσει και να μπει φρένο στην κατασπατάληση πόρων από τις Περιφέρειες και τον άναρχο σχεδιασμό. Απαιτείται άμεση ανατροπή του σημερινού «μοντέλου». Η έννοια της επάρκειας πρέπει να μπει σοβαρά στο τραπέζι με όρους εθνικής συνεννόησης.
Η επόμενη μέρα απαιτεί: 1) Πρόσβασης όλων των Ελλήνων σε τρόφιμα υγιεινά, ασφαλή, υψηλής διατροφικής αξίας, σε προσιτές τιμές. 2) Αύξηση του βαθμού επάρκειας της χώρας σε τρόφιμα. 3) Παραγωγή ποιοτικών και επώνυμων προϊόντων, υψηλής προστιθέμενης αξίας και ποιότητας για κάλυψη των αναγκών του ελληνικού λαού. 4) Ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της κάθε περιφέρειας. 5) Χάραξη εθνικής στρατηγικής για τα εθνικά μας προϊόντα λάδι, φέτα, μέλι, κρασί, κλπ. 6) Προστασία των ΠΟΠ προϊόντων μας από τις συμφωνίες της ΕΕ με τρίτες χώρες. 7) Επαναλειτουργία συνεταιριστικών επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας που παραμένουν κλειστές.
Ο χώρος της Κοινωνικής Οικονομίας, οι ισχυροί Συνεταιρισμοί και οι Ομάδες Παραγωγών μπορεί να παίξουν σημαντικό ρόλο στην αγροτική ανασυγκρότηση της χώρας. Συνεταιρισμοί όμως που να λειτουργούν με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, απαλλαγμένοι από τα λάθη και τις παθογένειες του παρελθόντος. Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ όσο ήταν Κυβέρνηση συγκάλυψε τα σκάνδαλα των παλιών Συνεταιρισμών και Ενώσεων, δεν άνοιξε ούτε ένα φάκελο από συνεταιριστικές μονάδες που πουλήθηκαν κοψοχρονιά και δεν προχώρησε στην αγροτική ανασυγκρότηση της χώρας.
Η σημερινή Κυβέρνηση δέσμια των νέο- φιλελεύθερων πολιτικών της, δεν μπορεί να κατανοήσει το διαχρονικό αγροτικό πρόβλημα της χώρας και να προχωρήσει στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές. Είναι ευθύνη της πατριωτικής αριστεράς να αναδείξει το πρόβλημα, να σταθεί δίπλα στο μικρομεσαίο αγρότη και κτηνοτρόφο που βλέπει το εισόδημα του να πλήττεται και να προτείνει αλλαγή αγροτικής πολιτικής, εδώ και τώρα, προς όφελος του ελληνικού λαού και της χώρας, πριν να είναι αργά..!