Άρθρο Γιάννη Καραγιάννη στην εφημερίδα «Τα Νέα», 8/4/2020

Οι επιπτώσεις της πανδημίας στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία είναι πλέον εμφανείς. Δυσχερέστερες στη χώρα μας, λόγω της δεκαετούς οικονομικής κρίσης. Στο σημείωμα αυτό θα περιοριστώ στις επιπτώσεις στην πρωτογενή παραγωγή και την επιβεβλημένη, από τις έκτακτες συνθήκες, αγροτική ανασυγκρότηση.

Η χώρα μας βιώνει την υγειονομική αυτή κρίση, ελλειμματική, στα περισσότερα αγροτικά της προϊόντα. Εισάγουμε το 65% του αγελαδινού γάλακτος, το 90% του βόειου κρέατος, το 70% του χοιρινού και το 30% των πουλερικών. Οι εισαγωγές αυτές ξεπερνούν τα 2,5 δις ευρώ το χρόνο, με ότι αυτό συνεπάγεται στο εμπορικό μας ισοζύγιο. Πέρα όμως από αυτό η πανδημία αποτελείωσε το υφιστάμενο «αγροδιατροφικό μοντέλο», που συνίστατο στη παραγωγή αγροτικών προϊόντων με εξαγωγικό προσανατολισμό.

Η εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) τα τελευταία τριάντα χρόνια, είχε κατά την άποψη μου, καταστροφικές συνέπειες για την ελληνική γεωργία, λόγω του καθεστώτος των επιδοτήσεων. Οι αγρότες μας εγκατέλειψαν τις παραδοσιακές καλλιέργειες, όπως όσπρια και κτηνοτροφικά φυτά και στράφηκαν στα επιδοτούμενα προϊόντα. Αποτέλεσμα: Οι αθρόες εισαγωγές αμφίβολης ποιότητας προϊόντων από κάθε γωνιά του πλανήτη. Η κατάσταση χειροτέρεψε δραματικά τα χρόνια της κρίσης.

Το εφαρμοζόμενο μέχρι σήμερα «αγροδιατροφικό μοντέλο», που υπηρετήθηκε πιστά απ’ όλες τις κυβερνήσεις είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί να επιβιώσει. Μ’ ένα ματσάκι ρίγανη, ένα βάζο μαρμελάδα και δυο βότανα για εξαγωγή, δεν μπορούμε να μιλάμε σοβαρά για αγροτική ανασυγκρότηση. Η κοροϊδία αυτή πρέπει να σταματήσει και να μπει φρένο στην κατασπατάληση πόρων από τις Περιφέρειες και τον άναρχο σχεδιασμό. Απαιτείται άμεση ανατροπή του σημερινού «μοντέλου». Η έννοια της επάρκειας πρέπει να μπει σοβαρά στο τραπέζι με όρους εθνικής συνεννόησης.

Η επόμενη μέρα απαιτεί:

1) Πρόσβαση όλων των Ελλήνων σε τρόφιμα υγιεινά, ασφαλή, υψηλής διατροφικής αξίας, σε προσιτές τιμές.

2) Αύξηση του βαθμού επάρκειας της χώρας σε τρόφιμα.

3) Παραγωγή ποιοτικών και επώνυμων προϊόντων, υψηλής προστιθέμενης αξίας και ποιότητας για κάλυψη των αναγκών του ελληνικού λαού.

4) Ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της κάθε περιφέρειας.

5) Χάραξη εθνικής στρατηγικής για τα εθνικά μας προϊόντα λάδι, φέτα, μέλι, κρασί, κλπ.

6) Προστασία των ΠΟΠ προϊόντων μας από τις συμφωνίες της ΕΕ με τρίτες χώρες.

Ο χώρος της Κοινωνικής Οικονομίας, οι ισχυροί Συνεταιρισμοί και οι Ομάδες Παραγωγών μπορεί να παίξουν σημαντικό ρόλο στην αγροτική ανασυγκρότηση της χώρας. Συνεταιρισμοί όμως που να λειτουργούν με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, απαλλαγμένοι από τα λάθη και τις παθογένειες του παρελθόντος.