“Το ζήτημα με τα αδέσποτα με έχει απασχολήσει πολλές φορές, τόσο ως φιλόζωο όσο και ως βουλευτή, λόγω των πολλών καταγγελιών συμπολιτών μου, για επιθέσεις από αδέσποτα σε διάφορα σημεία της πόλης των Ιωαννίνων.

Το πρόβλημα όμως δεν εξειδικεύεται και αφορά το σύνολο των δήμων της ελληνικής επικράτειας. Έτσι, με πρωτοβουλία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, πραγματοποιήθηκε ειδική συζήτηση στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής για το ζήτημα αυτό.

Εκεί μου δόθηκε η δυνατότητα να καταθέσω τις απόψεις μου, αλλά και να μεταφέρω την εμπειρία μου από διάφορες πόλεις της Ευρώπης και ειδικά του Λονδίνου, στο οποίο δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά τα τελευταία χρόνια.

Αν είχε νόημα να μπει τίτλος στις παρακάτω προτάσεις αυτός θα έπρεπε να συνθέτει τις διαφορετικές απόψεις και να ισορροπεί τις φιλοζωικές ανησυχίες με τις διαχειριστικές πρακτικές. Προσωπικά, κρίνω τις πρώτες υπερβολικές και τις δεύτερες ανεπαρκείς, λόγω αναχρονιστικού νομικού πλαισίου:

1. Επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 9 του Ν.4039/2012, αρμόδιοι για την περισυλλογή των αδέσποτων σκύλων είναι οι Δήμοι, θα πρέπει να υπάρξει μεγαλύτερη χρηματοδότηση από το πρόγραμμα αντιμετώπισης αδέσποτων του Υπουργείου Αγροτικής ανάπτυξης. Το ποσό των 600 χιλιάδων ευρώ δεν επαρκεί, τόσο για περισυλλογή και στείρωση, όσο και για την δημιουργία καταφυγίων πολλών θέσεων σύμφωνα με τον Ν. 604/1977- ΦΕΚ 163Α και το ΠΔ 463/1978- ΦΕΚ 96Α. Ως γνωστόν, στα καταφύγια αδέσποτων ζώων παρέχεται προσωρινά άσυλο καθώς και προληπτική και θεραπευτική αγωγή μέχρι να εκδηλωθεί ενδιαφέρον υιοθεσίας, ενώ  απαγορεύεται ο εγκλεισμός τους, σύμφωνα με τον Ν.4039/2012.

2. Άμεση πρόσληψη κτηνιάτρων σε πανελλαδικό επίπεδο για να λυθεί το πρόβλημα με τις στειρώσεις, όπως επιβάλλεται από το Ν.604/1977, το ΠΔ463/1978 και τον Ν.4039/2012. Δεν μπορεί να λειτουργήσει καταφύγιο αδέσποτων ζώων χωρίς τη φυσική παρουσία κτηνιάτρου, ο οποίος είναι ταυτόχρονα και διοικητικός υπεύθυνος , σύμφωνα με τον Ν.4039/2012 που ορίζει ένα κτηνίατρο ανά 50 ζώα.

3. Κατάργηση ή αποποινικοποίηση της διάταξης του νόμου, σε ότι αφορά τα άτομα που έχουν την κύρια ευθύνη του προγράμματος λόγω της διόγκωσης του προβλήματος με τα αδέσποτα, όπως συμβαίνει σε πολλούς δήμους της χώρας.

4. Δημιουργία – ίδρυση και λειτουργία πάρκου περίθαλψης και διαμονής αδέσποτων ζώων σύμφωνα με το ΠΔ.190/1981.

5. Κατάργηση ή ανανέωση του ισχύοντος Ν.4039/2012, πάντα και σύμφωνα με την νομοθεσία άλλων ευρωπαϊκών κρατών (Αγγλία- Γερμανία- Αυστρία) που έχουν λύσει οριστικά το πρόβλημα. Ο νόμος κατά την άποψή μου είναι ανεπαρκής και θα πρέπει το αρμόδιο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης να προχωρήσει άμεσα στην αλλαγή του.

6. Σύμφωνο συνεργασίας όλων των δήμων κάθε νομού, ώστε να γίνεται καλύτερη διαχείριση στο ζήτημα της περισυλλογής και στείρωσης των ζώων. Θα πρέπει να αναζητηθούν πόροι από την ΕΕ μέσω προγραμμάτων για πιλοτικές εφαρμογές στην παραπάνω κατεύθυνση.

Καταθέτω τις παραπάνω προτάσεις στο δημόσιο διάλογο για τη διαμόρφωση του νέου νομικού πλαισίου για το ζήτημα των αδέσποτων, με την ελπίδα ότι αυτός θα ξεκινήσει σύντομα, ώστε να μην υπάρξουν άλλες καθυστερήσεις στην κατεύθυνση αυτή.”